Waarom kinderen in staat zijn het volledige potentieel van 3D printen te bevatten

Mattel heeft onlangs aangekondigd dat het een 3D-printer van $ 300 voor jonge kinderen op de markt gaat brengen voor het vakantieseizoen in 2016. Met bijbehorende software die speciaal is aangepast voor jonge speelgoed ontwerpers, belooft de ThingMaker een nieuwe generatie vernieuwers te introduceren in de opkomende wereld van 3D printen.

Genoemd in de technologie cirkels “additive manufacturing,” is 3D printen uitgegroeid tot een productgroep met een omzet van 4 miljard dollar. Echter is het vaak buiten het bereik van de typische consument. De meeste industriële 3D drukmachines moeten tientallen of honderden duizenden dollars kosten.

In de afgelopen 10 jaar werden goedkope persoonlijke 3D printers populairder, beginnend met het razend populaire RepRap-project in het Verenigd Koninkrijk en de Fab@Home in de VS. Meer dan 100.000 desktop 3D printers werden in 2014 verkocht in de VS. Dat is al bijna twee keer zoveel dan vorig jaar. Hoewel deze desktop machines betaalbaar en algemeen beschikbaar zijn, zijn ze niet altijd kindvriendelijk. Hete sproeiers en platen en een scala aan bewegende delen worden blootgesteld aan de gebruiker en het onderhoud bestaat vaak uit consument-onvriendelijke taken.

3D printen voor kinderen

Als een machine zoals de ThingMaker deze nadelen zoals die van toepassing zijn bij andere 3D printers kan overbruggen en dus het echt een kindvriendelijke printer kan maken, welke gevolgen kan dit hebben op onze kinderen; de volgende generatie vernieuwers?

Gedurende een periode van meer dan een jaar heeft Mattel een onderzoeksteam aan de Universiteit van Texas in Austin het innovatie-station neergezet. Een 3D printer die ze ontworpen en gebouwd hebben geeft toegang tot 3D printen op de universiteit. Na meer dan 1000 onderdelen gefabriceerd te hebben, geeft het ons een uniek kijkje in de soorten objecten die jongeren fabriceren als 3D printen vrij toegankelijk voor hen is.

Vaak zijn de objecten niet bijzonder creatief. Ze zijn kopieën van objecten die al bestaan of gemaakt zijn, maar studenten zijn nog steeds opgewonden om hun verzonnen objecten in hun handen te houden. Waarom? Sociologen noemen het het IKEA-effect: het idee dat wij dingen meer waarderen als we het zelf maken, zelfs als de objecten niet zo goed zijn als objecten die deskundigen zouden kunnen maken.

Vele onderdelen kunnen worden gemaakt met een andere methode, maar de 3D-printer biedt de studenten de mogelijkheid om de onderdelen zelf met minimale opleiding te maken. Ook zijn er minder veiligheidsrisico’s, geen extra tools en in sommige gevallen kost het minder tijd.

Kinderen krijgen waarschijnlijk de kans om dit soort projecten voort te zetten. Ze zijn zelfs opgewonden om dingen zelf te maken en ze zijn bereid om te kijken welke fouten of onvolkomenheden ze hebben gemaakt.

We zien vaak dat studenten print onderdelen downloaden van populaire file-sharing sites zoals Thingiverse en GrabCAD. Hoewel veel mensen de delen direct afdrukken, zijn er ook anderen die de onderdelen op een persoonlijke wijze aanpassen. Een student had bijvoorbeeld een compleet schaakset uitgeprint, de ander een hanger gegraveerd met een persoonlijke boodschap.

Als kinderen soortgelijke strategieën toepassen, zien we waarschijnlijk vele objecten zoals superhelden of sieraden. Het is een unieke manier om kinderen te laten kennismaken met de nieuwe technologieën die er op dit moment allemaal zijn.

Jonge kinderen bieden een extreem voorbeeld aan van vernieuwers. Zij zijn simpelweg geen enorme mentale bibliotheken en weten niet wat kan of wat niet kan worden gemaakt. Ze hebben dus veel minder kans om zich te vast te houden aan bestaande ontwerpen en meer kans op het verbreden van hun verbeelding. Als we ze deze enorme ontwerpvrijheid zeer vroeg in hun leven bijbrengen kunnen we een generatie van ingenieurs en creatievelingen met ongekende niveaus van creativiteit en 3D verbeelding ontwikkelen.